فرصتم طی شد و بیدار نشد که بشوم            آخـرش لایـق دیـدار نـشـد کـه بـشـوم

باعث دلخوشی‌ات با ورع و ترک گناه            پـسر فـاطـمه، یک بـار نـشد که بشوم

من که یک عمر فقط مشغله‌ام دنیا بود            سـر کـوی تو گـرفـتار نـشد که بـشوم

شـهـدا اوج گـرفـتـند و زمـیـنی مانـدم            وای از نفس، سبک بار نشد که بشوم

اثـر مـرحـمـتت بـود که با کـوه گـنـاه            آبـرو ریخـته و خـوار نـشد که بـشـوم

برکت نان حـلالت همه جا با من ماند            به کسی جز تو بدهکار نشد که بشوم

حـاجـتم بود به پابـوس ابالفـضل رسم            زائر صـحـن عـلـمدار نـشد که بـشوم

گفت زینب چه کنم، هرچه که کردم آخر            راحت از کوچه و انظار نشد که بشوم

هرچه کردم که نخندند به ما مردم شام            مـانـعِ خـنـدۀ اغـیـار نـشـد کـه بـشـوم